Jeugdsentiment
Donderdagavond gaf The Police de eerste van 2 reunie-concerten in de Amsterdam Arena. Ik las er vrijdag over op internet, en daar werd vermeld dat het concert van vrijdagavond nog niet was uitverkocht.
En toen besloot ik eens gek te doen. Met dank aan mijn collega’s die me een middag vrij gunden, en aan de meneer van het postkantoor die nog een ticket voor me had ben ik vrijdagmiddag richting Amsterdam gereden. Met een hele brede grijns op mijn gezicht 🙂
Bij Breukelen de auto geparkeerd, treinkaartje van nog geen 6 euro gekocht, en in de trein gestapt. Iets meer dan 10 minuten later stond ik voor de Arena 😉
Om half 8 eerst opwarming van de oren door Fiction Plane, de band van Joe Sumner, de zoon van Sting. Hij mist wel het scherpe, het schelle van zijn vader, maar af en toe is het griezelig hoeveel zijn stem lijkt op die van Sting.
Rond half 9 was het dan zover: 3 heren van middelbare leeftijd kwamen het podium op, maar behalve de wat oudere koppen vond ik het muzikaal niet te merken.
Helaas heb ik geen vergelijkingsmateriaal met vroeger: de laatste keer dat The Police in Nederlands was was in 1983, ik was toen 15, en te jong voor dat soort concerten.
Maar vanavond heb ik genoten van het concert. Met natuurlijk de grote hits van toen, maar ook een paar minder bekende nummers. Sting zong niet alle hoge noten, maar zo af en toe was het echt ouderwets hoog en schel. Andy Summers leefde zich lekker uit op z’n solo’s, en Stewart Copeland heeft vrolijk met drumstokken staan gooien vanavond.
Enorm genieten, puur jeugdsentiment. En een T-shirt als aandenken 😉