Nee, ik heb geen vreselijk ongeluk veroorzaakt, maar bij mijn reis door het Gronings landschap op weg naar Schiermonnikoog kwam ik door het gehucht (aldus Wikipedia) Gaarkeuken. Nooit van gehoord, maar het bestaat dus 😉
Schiermonnikoog dus, ik ben er weer.
Gisterenochtend laatste spulletjes ingepakt en om half 9 vertrokken vanuit Enschede voor de boot van half 12 vanaf Lauwersoog. Meestal ga ik in maart/april al richting Wadden, en dan is het mooi rustig. Wat nu opviel waren vooral de enorme kuddes (luidruchtige) schoolkinderen op de boot.
Op het eiland eerst maar eens een bezoek gebracht aan Bernstorff voor een lunch. De salade met runderhaas smaakte opperbest, het vergezellende roseetje trouwens ook 😉
Rond half 3 naar het appartement Kaap Hoorn gegaan. Fraai appartement, niet groot, maar prima voor mij alleen. Zooi uitgepakt en even het appartement verkend.
Om 4 uur op het terras bij Bernstorff een portie overheerlijke homemade bitterballen besteld, met een roseetje erbij. Lekker buiten gezeten, kop in de zon, tijdschriften lezen en mensen kijken.
Daarna in het appartement nog eens wat wachtwoorden voor het draadloos internet gegokt, maar zonder succes. Dus toch maar een SMS verstuurd naar de verhuurders, die overigens zelf op vakantie zijn momenteel.
Om 7 uur maar weer naar Bernstorff voor het diner: Carpaccio vooraf, en lamscarrees als hoofdgerecht.
Het toetje, een lekkere rooie port, heb ik lekker buiten op het terras genuttigd.
Daarna naar het einde van de Westerburenweg gefietst. Daar op een bankje naar de zonsondergang gekeken. Er liep nog een man rond met een fototoestel. Deed me grijnzend terugdenken aan hoe mijn vader (in mijn herinnering dan) talloze malen heeft geprobeerd “de son in de see te sien sinke”, en dat vast te leggen op foto of film. Of het ooit gelukt is weet ik niet. Ook dit keer zaten er wat wolken aan de horizon, dus helemaal “zuiver” was de ondergang niet. Wel mooi. En wat een rust… Alleen maar het geluid van vogels, in de verte het ruisen van de zee. Oja, en in een andere verte wat schreeuwende schoolkinderen, waarvan er 1 het zelfs had gepresteerd om een toeter mee te nemen….
Maar goed, we zullen zelf vroeger ook wel het een en ander aan herrie hebben voortgebracht op schoolreisjes 😉
In de duinen vond ik nog een leren etui met sjag erin, maar ook een bankpas, bootkaartje, parkeerkaart van Lauwersoog en een bonnetje van Pension Westerburen.
Dus na de zonsondergang nog maar even het dorp ingefietst, waar bij Pension Westerburen toevallig de eigenaar van het pakkie sjag in de serre zat. Heb hem zijn eigendommen teruggegeven, waar hij erg blij mee was. Nog even gezeten en gepraat met deze mensen, en daarna terug naar het appartement.
Inmiddels had ik een SMS terugontvangen met het wachtwoord voor het draadloos, dus maar even verbinding gezocht met het internet. En dat lukte 😉
Daarna nog dik een half uur met Dennis aan de telefoon gehangen, en toen was het toch echt bedtijd.
Vanmorgen (om kwart voor 5, en om half 7, en om een uur of 8) wakker gekukelekuu’d door de haan des huizes, die met zijn ren vol kippetjes vlak onder mijn slaapkamerraam woont.
Ontbeten met een vers kippe-eitje (gebakken) en een vers broodje van de bakker.
Vandaag staat er in ieder geval hardlopen op het programma (want het schema moet gevolgd worden), en ik denk dat ik de route die ik daarvoor uitgezet heb zometeen maar eens even per fiets ga verkennen.
Dus aan de slag!
