Kokkie's Blog

Vandaag werkelijk heerlijk weer hier op het eiland.
De hele dag zon en blauwe lucht.

Weinig wind echter, hetgeen vliegeren lastig zou maken, dus kozen we ervoor om naar het Posthuys te fietsen, en weer terug.
Na de heenreis hebben we een welverdiende lunch gedaan (Ivon en ik wederom pannenkoeken, marjon een enorm goed uitziende (en goed smakende) hamburger), om daarna vol goeie moed aan de terugreis te beginnen.

T viel niet mee voor een stel ongeoefende fietsers, en we hebben alledrie een zere kont, maar met aardig was foto-momenten was het al met al toch best aangenaam fietsen.

Eten hebben we thuis gedaan (pasta met groenten, gehakt en spekkies in de saus), en we hebben nog wat spelletjes gespeeld. En nu is het bedtijd.
En over iets meer dan anderhalf uur wordt Ivon 37 😉

De voorspelling qua weer voor morgen is: meer wind, dus vliegergeschikt, maar ook meer kans op regen, en da’s weer wat minder geschikt.
We zullen zien, vermaken doen we ons toch wel.

Jaja, we zijn op het eiland!
Het appartement in de residentie Vlierijck ziet er keurig uit, is mooi ruim.
Inmiddels hebben we ook al fietsen geregeld, bij Zeelen, die zijn wat minder van kwaliteit.
De eerste lunch op het eiland bestond uit pannenkoeken voor Ivon en mij, en kroketten met brood (en hompen vlees) voor Marjon.
Daarna per fiets richting strand gereden om te kijken of er te vliegeren valt, en we denken dat dat wel gaat lukken.

Overigens zijn ze hier taalkundig niet zo heel erg goed…
“Het hotel is niet aansprakelijk te stellen voor het zoekraken van waardevolle zaken en het ontstaan van waardevolle zaken en het ontstaan van schade en letsel”.
Mochten er toch waardevolle zaken ontstaan, dan kunnen ze overigens wel in de centrale kluis bij de receptie worden opgeborgen.

Verder hoopten de medewerkers van het hotel dat de gasten goed hadden geslapen, “ondangs het een uurtje minder was”.
En het fingerfood is “verassend”.

Maar goed, we zijn er, de vakantie is begonnen!!

Een collega vertelde afgelopen week dat hij naar een concert van Claw Boys Claw was geweest. En zo kwam er allerlei jeugdsentiment los, qua muziek. The Cure, The Smiths, dat soort bands, maar ook Kiem.
Kiem kende ik uit mijn studententijd. Via mijn toenmalige vriend heb ik het leren kennen, en ik moet het nog wel ergens op een cassettebandje (!!!) hebben.

En ik wilde het wel weer eens beluisteren.
Op internet is echter weinig terug te vinden van Kiem. En al helemaal geen muziek.
Tot ik aankwam bij www.fonos.nl
Zij restaureren en digitaliseren oud Nederlands materiaal dat niet meer in winkels te verkrijgen is, en verkopen dit. En daar kwam ik dus ook Kiem tegen! Paar samples geluisterd, en toen werd ik hebberig.

En nu, 3 dagen later, heb ik de 3 CD’s in huis.
Dus nu is het luisteren met een brede grijnz 😉