Kokkie's Blog

Het is vrijdag, en ik ben weer thuis na een heerlijke midweek Schiermonnikoog.
Woensdagavond lekker gedineerd bij Bernstorff: vooraf eendeborstfilet, als hoofdgerecht runderlende. Wederom geweldig gesmaakt.

Donderdagochtend kwam mijn moeder naar Schiermonnikoog. Eerst hebben we op het terras bij Bernstorff koffie/thee met een lekker stuk appeltaart gegeten. Daarna heb ik haar mijn “huisje voor een paar dagen” laten zien.

Toen op de fiets gestapt. Lekker stuk gefietst. Geluncht bij De Marlijn, en daarna nog verder gefietst, tot aan de Kobbeduinen. Daarna tegen de wind in terug naar het appartement.

Aan het einde van de middag stond er nog een stukje hardlopen op het programma. Moeders heeft zich op het terras genesteld met wat tijdschriften en een kop koffie, maar stond me op te wachten op de strandopgang toen ik een half uurtje later van mijn geploeter door de duinen terugkwam.

‘s Avonds lekker gegeten bij Brakzand (tournedos met uien en champignons), en daarna nog ff lekker TV gekeken in het appartement.
Om 12 uur naar bed gegaan, maar nog tot kwart voor 1 liggen kletsen en lachen. ‘t Was net of we op schoolreisje waren 😉

Vannacht niet wakker geworden van de Haan des Huizes. M’n moeder wel, om half 4 😉
Wel heeft het vannacht, na een hele week droog, pijpestelen geregend.

Na een ontbijtje met eitjes van de Kippen des Huizes zijn we om half 11 met de boot weer naar het vasteland gegaan. Bij m’n ouders thuis nog een lekker hapje gegeten, en toen maar weer richting Enschede.
En daar zit ik nu. Nog een weekend voor de boeg, maar dan is de vakantie echt voorbij.

Het was weer heerlijk op het eiland. Actief geweest, maar ook lekker geluierd. Lekker gegeten. Prima weer gehad, mooie rooie kop opgelopen 😉
En prettig gezelschap: Mam, het was gezellig!

Inmiddels is het alweer woensdag.
Gisterenochtend na het ontbijt inderdaad de hardlooproute even per fiets “voorgereden”.
Verder eigenlijk weinig uitgevoerd. Dit is echt zo’n eiland van “nix moet, alles mag”.
Dus ook relaxed zitten met een sudokuboekje op het terras, voor wederom een lekkere lunch bij Bernstorff (salade met garnalen dit keer) inclusief roseetje.
Daarna nog even lekker blijven zitten met een bakkie thee.

‘s Middags rond half 6 de hardlooproute hardlopend afgelegd. 4 keer 9 minuten, telkens 3 minuten rust. Viel niet tegen, 7,5 km/u gemiddeld (inclusief pauzes 7,0 km/u).
Alleen de laatste 9 minuten gingen over wat hobbeliger terrein, waardoor het gemiddelde daar iets zakte. Maar desalniettemin ben ik tevreden.

Daarna gedouched en fris en fruitig aangeschoven voor het diner. Bij Bernstorff natuurlijk 😉
Voorafje met garnalen, het hoofdgerecht was een wilde zeebaarsfilet. Smaakte weer uitermate prima, mag ik wel zeggen.

Terug in het appartement nog wat TV gekeken, maar d’r was weinig op en er zat een irritante ruis in het geluid. En om 11 uur ging het lichtje wel zo’n beetje uit, dus ben ik maar lekker naar bed gegaan.

Vanochtend begon wederom rond kwart voor 5 de haan des huizes te kraaien. Daarna gelukkig nog wel weer in slaap gevallen 😉
Geen zin om iets met eitjes te doen, dus ontbeten met chocoladebroodjes.

Daarna me even gemeld bij de fietsenmaker, omdat mijn zadel los zat. Op zich niet erg, maar het zorgt nog wel eens voor onverwachte situaties als het zadel opeens dwars op je fiets staat, dus toch maar even laten repareren.

Daarna met een groep mensen op stap voor een fietstocht over Schiermonnikoog, vergezeld door een ‘meesterverteller’ (“die naam heb ik niet zelf verzonnen, die heeft de VVV op me geplakt”) die mooie verhalen over Schier en z’n bewoners kon vertellen.
Het was alleen vrij lastig om de uitknop van de man te ontdekken, waardoor een fietstocht die ongeveer 2 uur zou duren bijna 4 uur in beslag nam 😉
Maar goed, onderhoudend was het wel, dus geen straf. En ook nog de nodige beweging in de buitenlucht met uitstekend weer, dus wat wil een mens nog meer?

Geluncht bij De Sapkum, appelpannenkoek met (veel) poedersuiker.
Dat ging er wel in na zo’n ochtend.

Daarna nog ff bij Bernstorff op het terras, in het zonnetje, bakje thee, glaasje rosee.

En nu weer terug bij het appartement, op het terras dit stukje aan het typen.
Geweldig, zo’n hele dag buiten bezig. Ik geloof dat ik zowaar een kleurtje heb opgedaan 😉

Strax maar eens kijken wat Bernstorff vandaag op het menu heeft staan.
Morgen komt mams, dan gaan we samen het eiland verkennen. En lekker ff bijkletsen.

Nee, ik heb geen vreselijk ongeluk veroorzaakt, maar bij mijn reis door het Gronings landschap op weg naar Schiermonnikoog kwam ik door het gehucht (aldus Wikipedia) Gaarkeuken. Nooit van gehoord, maar het bestaat dus 😉

Schiermonnikoog dus, ik ben er weer.
Gisterenochtend laatste spulletjes ingepakt en om half 9 vertrokken vanuit Enschede voor de boot van half 12 vanaf Lauwersoog. Meestal ga ik in maart/april al richting Wadden, en dan is het mooi rustig. Wat nu opviel waren vooral de enorme kuddes (luidruchtige) schoolkinderen op de boot.

Op het eiland eerst maar eens een bezoek gebracht aan Bernstorff voor een lunch. De salade met runderhaas smaakte opperbest, het vergezellende roseetje trouwens ook 😉

Rond half 3 naar het appartement Kaap Hoorn gegaan. Fraai appartement, niet groot, maar prima voor mij alleen. Zooi uitgepakt en even het appartement verkend.

Om 4 uur op het terras bij Bernstorff een portie overheerlijke homemade bitterballen besteld, met een roseetje erbij. Lekker buiten gezeten, kop in de zon, tijdschriften lezen en mensen kijken.

Daarna in het appartement nog eens wat wachtwoorden voor het draadloos internet gegokt, maar zonder succes. Dus toch maar een SMS verstuurd naar de verhuurders, die overigens zelf op vakantie zijn momenteel.

Om 7 uur maar weer naar Bernstorff voor het diner: Carpaccio vooraf, en lamscarrees als hoofdgerecht.
Het toetje, een lekkere rooie port, heb ik lekker buiten op het terras genuttigd.

Daarna naar het einde van de Westerburenweg gefietst. Daar op een bankje naar de zonsondergang gekeken. Er liep nog een man rond met een fototoestel. Deed me grijnzend terugdenken aan hoe mijn vader (in mijn herinnering dan) talloze malen heeft geprobeerd “de son in de see te sien sinke”, en dat vast te leggen op foto of film. Of het ooit gelukt is weet ik niet. Ook dit keer zaten er wat wolken aan de horizon, dus helemaal “zuiver” was de ondergang niet. Wel mooi. En wat een rust… Alleen maar het geluid van vogels, in de verte het ruisen van de zee. Oja, en in een andere verte wat schreeuwende schoolkinderen, waarvan er 1 het zelfs had gepresteerd om een toeter mee te nemen….
Maar goed, we zullen zelf vroeger ook wel het een en ander aan herrie hebben voortgebracht op schoolreisjes 😉

In de duinen vond ik nog een leren etui met sjag erin, maar ook een bankpas, bootkaartje, parkeerkaart van Lauwersoog en een bonnetje van Pension Westerburen.
Dus na de zonsondergang nog maar even het dorp ingefietst, waar bij Pension Westerburen toevallig de eigenaar van het pakkie sjag in de serre zat. Heb hem zijn eigendommen teruggegeven, waar hij erg blij mee was. Nog even gezeten en gepraat met deze mensen, en daarna terug naar het appartement.

Inmiddels had ik een SMS terugontvangen met het wachtwoord voor het draadloos, dus maar even verbinding gezocht met het internet. En dat lukte 😉
Daarna nog dik een half uur met Dennis aan de telefoon gehangen, en toen was het toch echt bedtijd.

Vanmorgen (om kwart voor 5, en om half 7, en om een uur of 8) wakker gekukelekuu’d door de haan des huizes, die met zijn ren vol kippetjes vlak onder mijn slaapkamerraam woont.
Ontbeten met een vers kippe-eitje (gebakken) en een vers broodje van de bakker.

Vandaag staat er in ieder geval hardlopen op het programma (want het schema moet gevolgd worden), en ik denk dat ik de route die ik daarvoor uitgezet heb zometeen maar eens even per fiets ga verkennen.
Dus aan de slag!

Zo, inmiddels alweer een dag terug uit Frankrijk.
Het was een geweldige korte vakantie. En onder het genot van een remix van de Tour-tune (bedankt Pieter ;)) schrijf ik mijn verslag.

Woensdag 21 mei 2008
Na een gewone werkdag thuis nog even de laatste spulletjes ingepakt en naar Pieter gereden. Ik zat net aan een bakkie thee toen ook Raymond (vriend van Pieter) arriveerde. Hij werd op de voet gevolgd door het busje met Rob, die Martin (onze cameraman) en Dennis had opgehaald.
Volgens schema vertrokken we om 8 uur vanuit Enschede. Op weg naar Les Deux Alpes, alwaar nog zo’n 400 Twenten zich zouden gaan verzamelen.

Donderdag 22 mei 2008
Na een rit van pakweg 1100 kilometer en weinig slaap kwamen we donderdagmorgen rond half 8 aan in Les Deux Alpes.
Eerst even de hotelkamersleutels opgehaald en de bagage in de kamers gezet. De 4 klimgeiten sliepen in 1 appartement, Martin en ik in een ander.
Daarna was het tijd voor het ontbijt, waarbij we gelijk ook een lunchpakketje konden voorbereiden.
Na het ontbijt zijn Pieter en Rob alvast een stukje wezen fietsen (niet te gek, zoals Hennie Kuiper had geadviseerd), en heeft de rest even een oogje dichtgedaan.

‘s Middags zouden we rond een uur of 12 (het was inmiddels schitterend weer geworden) de Alpe d’Huez gaan verkennen. Maar het werd iets later, omdat Martin in het dorp (waar je normaal gesproken in deze tijd een kanon kunt afschieten, maar dat nu vergeven was van de Twenten) op zoek was naar een behoorlijke internetverbinding. Immers, vrijdagmiddag moest de finishfilm die hij zou gaan maken geupload worden zodat iedereen de finisches per deelnemer kon bekijken.

Daarna dus per auto naar Bourg d’Oisans gereden, om van daaruit de klim naar Alpe d’Huez te gaan verkennen.
Niet alleen de omgeving was indrukwekkend (van mooiigheid), maar ook de beklimming zelf. Wat een bochten, en wat steil!!! In de auto werd het inmiddels steeds stiller….
Na het bekijken van de finishplaats en het uitkiezen van een goede plek voor de finish-camera werd de toch naar beneden weer aangevangen. En wederom werden af en toe oh’s, ah’s en kiekdan’s gemompeld.
Onderweg nog een late lunch gedaan. Ik had een salade met Noix St Jacques (kleine uitvoering van de Coquilles St. Jacques), lekker met een stokbroodje. Heerlijk in het zonnetje, het gaf me een enorm vakantiegevoel 😉
Teruggekomen zijn er nog wat uiltjes geknapt.
Daarna was het alweer tijd voor het diner. Rond een uur of half 10 ging het weer hotelwaarts, en niet lang daarna waren alle lampjes uit.

Vrijdag 23 mei 2008
De grote dag.
Om 8 uur zaten we al aan het ontbijt. De bussen zouden om kwart over 9 aan de reis naar Bourg d’Oisans beginnen, met alle renners erin. Maar Martin en ik wilden voor de meute aan omhoog, aangezien Martin natuurlijk zijn apparatuur nog moest opstellen.
Zo kwam het dat wij al om half 10 op de berg stonden. Alwaar het nog rustig was. Er was wel wat bedrijvigheid, want de tijdwaarneming werd opgezet, RTV Oost bereidde zich voor op de live uitzending, er werden spandoeken van de sponsoeren opgehangen.
Om half 11 had Martin z’n hele installatie voor elkaar, en was het wachten op de eerste berggeiten.
Die zouden pas na twaalven arriveren, dus dat was nog even wachten. Ik heb me niet verveeld: fotoos gemaakt, met mensen gebabbeld, en lekker in het zonnetje gestaan 😉

De eerste renner was binnen voordat RTV Oost het in de gaten had, gelukkig had Martin mij op de rotonde laten posten zodat ik kon seinen dat de eerste eraan kwam. Op Martin’s film staan dan ook alle finishes 😉
(zie hier, zoek je favoriet en klik op het camera-icoontje bij de betreffende renner)

Stuk voor stuk kwamen de helden binnen. Ik bewonder een ieder die boven kwam, snel of langzaam. Sterker nog, ik bewonder een ieder die eraan is begonnen!
Raymond was als eerste van ons clubje binnen, in een tijd van 1 uur en 28 minuten.
Pieter en Rob kwamen samen, hand in hand, over de finish, zij waren 1 uur en 33 minuten onderweg geweest.
Tot slot kwam ook Dennis boven, hij deed er 1 uur en 51 minuten over.
Mannen, ik ben trots op jullie!

Hoe meer mensen gefinished waren, hoe gezelliger het werd op de top van Alpe d’Huez, en even was het niet alleen een Nederlandse berg, maar een Twentse!
De belangstelling was groot toen Rob’s lange manen eraan moesten geloven. Maanden geleden had hij eens geroepen de beklimming wel in een uurtje te kunnen doen. En als hem dat niet zou lukken ging z’n haar eraf.
Een dag eerder, tijdens de verkenning, had hij zich al neergelegd bij het feit dat zijn kapsel eraan zou moeten geloven. Pieter was degene die dit klusje vakkundig ter hand nam en het kapsel kortwiekte. Volgens Dennis had Rob mazzel dat hij niet degene was die de tondeuse ter hand had genomen, want dan was Rob AL z’n haar kwijt geweest 😉

Nadat iedereen was gefinisht heeft Martin de boel opgeruimd, en zijn we richting dorp gegaan om de film te uploaden zodat deze geraadpleegd zou kunnen worden. Bij het internetcafe in Les Deux Alpes zijn we daar een uurtje of 2 mee bezig geweest, maar toen stond ‘ie ook keurig online. Voor het luttele bedrag van 8 Euro 😉

We troffen de rest van de groep op het dak van het hotel, alwaar water, bier en whiskey genuttigd werd, met worstjes en chips.

Na het gezamenlijke diner werd er nog een bescheiden feestje gevierd, waarbij fotoos en filmmateriaal van Tubantie en RTV Oost werden getoond.
Echt loskomen deed het feest niet, velen gingen op tijd hun bedje in na de inspanning van die dag.
Rob en Dennis waren al richting hotel, Pieter, Raymond, Martin en ik hebben nog 1 rondje in een cafe gedaan, maar toen was ook bij ons de koek wel op.

Zaterdag 24 mei
Na het ontbijt wilden Pieter en Raymond eigenlijk nog een stukje fietsen, maar aangezien het weer inmiddels was omgeslagen naar wolken en regen zagen ze daar vanaf. Dus hebben we ons hele boeltje ingepakt, en zijn om 10 uur aan de terugreis naar huis begonnen.
‘s Avonds om een uur of 10 waren we terug in Enschede. Pieter en ik zijn uitgestapt, Rob zou Raymond, Dennis en Martin nog naar huis brengen voordat hij zelf eindelijk weer thuis zou zijn.
Ik heb bij Pieter en Herma nog een bakje thee gedaan, en we hebben nog wat nagepraat. Toen heb ik ook mijn autootje weer ingepakt en ben naar huis gereden, alwaar ik om 11 uur mijn Boris weer in de armen kon sluiten.
Diezelfde avond nog diverse sites bezocht en alles opgezogen dat met de beklimming van de Alpe d’Huez te maken had, m’n eigen fotoos bekeken en nog wat nagekletst met Dennis via MSN.
Uitendelijk lag ik pas om half 2 in bed.

En nu is het dus alweer zondag, en zit het lange weekend (of de korte vakantie) erop.
Inmiddels heb ik de opgenomen uitzending van RTV Oost bekeken (Dennis en Rob werden geinterviewd, en Introweb mag niet klagen over exposure), en de fotoos op mijn website gezet (je vindt ze hier)

Ik bedank Pieter, Rob, Dennis, Raymond en Martin dat ik mee mocht op deze trip. Ik heb genoten, zowel van het weer als het gezelschap als de prestaties!).

… dan ben ik naar Frankrijk.
3 van mijn collega’s gaan vrijdag Alpe d’Huez opfietsen, de helden. Of gekken, ‘t is maar net hoe je ‘t bekijkt 😉
En ik ga mee, ter mentale ondersteuning, voor het maken van fotoos, en gewoon voor een lekkere (korte) vakantie.

Vanavond om 8 uur vertrekken we. Vrijdag gaan ze de berg op (met nog zo’n 400 mensen), en in de loop van zaterdag reizen we weer naar Nederland.

Ik ben zo goed als ingepakt. Zo nog even omkleden, en dan gaan we op reis.

Dus als ze me zoeken…. 😉

Het is inmiddels zondag 6 april, en ik ben vrijdag alweer thuis gekomen. De vakantie zit er weer op.

Het blog is opgehouden op 1 april, dus ik zal eens kijken wat ik nog op mijn “geheugenkaartje” heb staan 😉

Het eten afgelopen dinsdag in Hotel de Wadden viel ons wat tegen. De hoeveelheid was niet echt groot, de smaak niet geweldig, en er konden niet eens wat aardappeltjes en groenten vanaf.
Alhoewel ik moet zeggen dat ik me prima vermaakt heb met het slopen en verorberen van een kreeft 😉

Woensdag hebben we een ritje gemaakt met de Vliehors Expres.
De Vliehors is een uitgestrekte zandvlakte aan de westkant van Vlieland. Je waant je echt aan het einde van de wereld als je daar staat. Met de Vliehors Express, een enorme vrachtwagen met een cabine voor passagiers erop, kun je dan een rit maken naar die zandvlakte. Met wat mazzel kom je zeehonden tegen, en voor de rest kun je gewoon genieten van dit enorme stuk natuurgebied.
Met chauffeur Folkert was het ijs al gauw gebroken toen we ons voorstelden als 3 grote kinderen. Folkert wist de passagiers (grotendeels Belgen overigens) aardig te entertainen met zijn verhalen en grappen. Terwijl hij de vrachtwagen naar de Vliehors chauffeerde werden we bezig gehouden door Wouter met zijn accordeon.
Vooraf hadden we nog gegrapt dat we “Lekker op de trekker” alleen zouden hoeven te zingen als we het zelf in zouden zetten. “Lekker op de trekker” is er niet van gekomen, maar voor de rest is zo’n beetje elke nederlandse hit langsgekomen, over het algemeen gezellig meegezongen door iedereen.

De Vliehors is indrukwekkend. Helaas niet heel stil vanwege de 2 straaljagers van de Luchtmacht die er aan het trainen waren (de Vliehors is tevens oefenterrein van de Luchtmacht). Wel liet, na enig toeteren, Joris de zeehond zich even zien.

Op de terugweg bezochten we nog het reddingshuisje, tegenwoordig ingericht als jutters-museumpje. Ook hier vertelde Folkert weer mooie verhalen.
Ik kan nooit meer kijken naar een fopspeen zonder het beeld van Folkert erbij te hebben die het kind van de speen af ramt…. 😀

Het diner van woensdag bestond uit de overgebleven pasta van maandag.
Na het eten is Ivon nog lekker een eind wezen fietsen. Daarna troffen we elkaar in het Loodscafé voor wat bier cq rosé/port. Ik geloof dat we rond half 1 ons bed zijn ingerold.

Donderdagochtend weer wezen vliegeren. De wind stond dit keer vanaf zee en was een stuk constanter dan dinsdag, dus dat was wel prettiger vliegeren.
De lunch werd wederom genoten in het Badhuys (Ivon en Marjon beiden een hamburger, ik had zalm).

‘s Middags zijn we naar de vuurtoren gefietst. Nou ja, het laatste stuk gelopen, want wegens steil was fietsen niet meer te doen.
De bedoeling was om de vuurtoren van binnen te gaan bekijken, maar boven gekomen bleek dat deze in deze tijd van het jaar alleen op woensdag en in het weekend te bekijken is. Helaas…

Na een rustpauze dus maar terug gefietst naar het dorp, alwaar we Vliehors-Folkert tegen het lijf liepen, die ons uitnodigde voor een bakkie.
Na koffie/thee in het Praethuys werden we door Folkert uitgenodigd
bij hem thuis. Onder het genot van wat te drinken hebben we zijn Donald Duck verzameling en zijn plakboeken bekeken.

Daarna hebben we alvast onze fietsen ingeleverd, en zijn Marjon en ik een beetje wezen spetteren in het zwembad van het hotel.
Het laatste diner van deze vakantie werd wederom genoten bij Grand Café De Stoep, omdat het eten ons daar zondag opperbest was bevallen.
We hadden verschillende voorgerechten, maar kozen als hoofdgerecht allemaal de ossehaaspuntjes, zij het met ieder een ander sausje.
Daarna nog ff naar het Loodscafé voor wat bier cq port, alwaar we nog gezelschap kregen van Folkert die die avond nog met een groep scholieren naar de Vliehors was geweest.

En toen was het bedtijd.
De volgende ochtend ontbeten en alles ingepakt voor vertrek.
Terwijl Ivon in de veerterminal de bagage bewaakte zijn Marjon en ik nog even het dorp in gegaan voor wat lekkere dingen voor buren en ouders in verband met goede zorgen voor alle kattebeesten.
Tevens heb ik het boekje van Folkert (Wrangaerl) gekocht, dat hij, zoals beloofd, nog kwam signeren.

Na anderhalf uur boot en een uurtje auto hebben we geluncht bij de KFC in Groningen.
Daarna ben ik via mijn ouders (mijn vader was vrijdag jarig) naar huis gereden.
Om 10 uur vrijdagavond was ik thuis.

En zo zit de vakantie er weer op.
Maandag weer aan het werk, en dat zal wel weer even wennen worden 😉

Foto’s van de vakantie zijn hier te bekijken.

Vandaag hebben we een jarige in ons midden: Ivon wordt vandaag 37!

Om dat te vieren zijn we vanochtend wezen vliegeren 😉
Vanochten was het namelijk bewolkt maar droog. Ondanks de vlagerige wind (het ene moment kon je relaxed vliegen, het volgende moment hing je achterover met je hakken in het zand om de boel onder controle te krijgen) hebben we ons prima vermaakt.
Toen we rond 12 uur richting het Badhuys gingen voor een heerlijke lunch (Ivon en Marjon een lekkere dikke huisgemaakte hamburger, ik een carpaccio met brood) begon het te regenen. En niet zo voorzichtig ook.
Omdat het er niet naar uit zag dat het op korte termijn droog zou worden hebben we het er maar op gewaagd en zijn in de stromende regen teruggefietst naar het appartement.

De rest van de dag komen we een beetje bij van alle inspanning van vanochtend.
Vanavond staat er in ieder geval een verjaardags-diner op het programma bij De Wadden/Het Praethuys.
En zo komen we de dag weer prima door!

Vandaag werkelijk heerlijk weer hier op het eiland.
De hele dag zon en blauwe lucht.

Weinig wind echter, hetgeen vliegeren lastig zou maken, dus kozen we ervoor om naar het Posthuys te fietsen, en weer terug.
Na de heenreis hebben we een welverdiende lunch gedaan (Ivon en ik wederom pannenkoeken, marjon een enorm goed uitziende (en goed smakende) hamburger), om daarna vol goeie moed aan de terugreis te beginnen.

T viel niet mee voor een stel ongeoefende fietsers, en we hebben alledrie een zere kont, maar met aardig was foto-momenten was het al met al toch best aangenaam fietsen.

Eten hebben we thuis gedaan (pasta met groenten, gehakt en spekkies in de saus), en we hebben nog wat spelletjes gespeeld. En nu is het bedtijd.
En over iets meer dan anderhalf uur wordt Ivon 37 😉

De voorspelling qua weer voor morgen is: meer wind, dus vliegergeschikt, maar ook meer kans op regen, en da’s weer wat minder geschikt.
We zullen zien, vermaken doen we ons toch wel.

Jaja, we zijn op het eiland!
Het appartement in de residentie Vlierijck ziet er keurig uit, is mooi ruim.
Inmiddels hebben we ook al fietsen geregeld, bij Zeelen, die zijn wat minder van kwaliteit.
De eerste lunch op het eiland bestond uit pannenkoeken voor Ivon en mij, en kroketten met brood (en hompen vlees) voor Marjon.
Daarna per fiets richting strand gereden om te kijken of er te vliegeren valt, en we denken dat dat wel gaat lukken.

Overigens zijn ze hier taalkundig niet zo heel erg goed…
“Het hotel is niet aansprakelijk te stellen voor het zoekraken van waardevolle zaken en het ontstaan van waardevolle zaken en het ontstaan van schade en letsel”.
Mochten er toch waardevolle zaken ontstaan, dan kunnen ze overigens wel in de centrale kluis bij de receptie worden opgeborgen.

Verder hoopten de medewerkers van het hotel dat de gasten goed hadden geslapen, “ondangs het een uurtje minder was”.
En het fingerfood is “verassend”.

Maar goed, we zijn er, de vakantie is begonnen!!

We gaan weer op vakantie, Ivon, Marjon en ik.
Begin april gaan we weer een midweek Waddeneiland doen. De keus is dit keer gevallen op Vlieland.
De planning is om hier naartoe te gaan.

We moeten allemaal nog ff de vrije dagen regelen, maar als dat rond is kunnen we gaan reserveren.
Heerlijk, iets om naar toe te leven!