Kokkie's Blog

…. ben ik vanmorgen het ziekenhuis weer uitgelopen.
De vaatchirurg heeft deze week met collega’s en een radioloog de (bijzonder uitgebreide) MRI-scan bestudeerd, en deze nauwkeurig vergeleken met de laatste CT-scan uit Utrecht (2004).
Wat bleek: Het aneurysma was helemaal niet gegroeid! Ik blijk dus al minstens 3 jaar met een 5 cm wijde aorta in mijn buik rond te lopen!
Waarom Utrecht dit nooit heeft gemeld/gezien, en al voelend maar “gokte” dat het 3 cm was is mij (en de vaatchirurg) een raadsel.
Maar goed, het criterium “hij groeit te snel” was dus van tafel.
Dan kun je je dus afvragen of je moet gaan opereren.
Feit blijft dat de aorta flink verwijd is, dus goed is het niet. Maar in dit geval geeft de vaatchirurg er de voorkeur aan om de boel in de gaten te houden, en pas in te grijpen wanneer het nodig is. En ik deel die voorkeur 😉

Geen operatie dus voorlopig. Over 4 maanden moet ik terug voor een echo. Als bij controle in de toekomst blijkt dat ie toch gaat groeien kunnen we altijd nog ingrijpen.

M’n hele lijstje met vragen over de operatie en de periode erna kon zo de prullenbak in. En ik ben met een brede grijnz het ziekenhuis uitgelopen 😉

…Operatie.

Vanmorgen naar de vaatchirurg geweest.
Eerst is er een echo gemaakt. Het kostte de nodige moeite, de echo-dame kon het plaatje niet helemaal helder krijgen, en heeft er een collega bij geroepen. Die keek ook al moeilijk.
Blijkbaar zit ik gewoon niet helemaal normaal in elkaar 😉
Wat ze wel zagen was de verwijding in de buikaorta, die doorloopt tot in de linker beenslagader.

Daarna gesprek met de vaatchirurg. Die begon, zoals dat vaker gebeurt met artsen die voor het eerst met mij geconfronteerd worden, met een zin in de trant van: “Zoo, da’s een heel verhaal!”
Na een kort lichamelijk onderzoek meldde hij dan dan het aneurysma dan toch “behandeld” moet worden.
Voor de zekerheid maar even gevraagd of hij een operatie bedoelde, en inderdaad, dat bedoelde hij…
Zelf had ik gehoopt dat 5 centimeter nog net geen kritische grens zou zijn.
Maar gezien de dissectie (=losgelaten binnenwand van de aorta) is de wand al dunner dan normaal, EN hij wordt dus nog dunner doordat de aorta “opgeblazen” is.
Daarbij meent de vaatchirurg dat de verwijding in de afgelopen jaren te hard is gegroeid (normaal is ongeveer een halve centimeter per jaar, bij mij is dat meer).
En het feit dat ik nog jong ben is ook een reden om tot operatie over te gaan.

De komende week gaat de vaatchirurg met zijn collega’s (=collega vaatchirurgen) mijn situatie bespreken.
Volgende week donderdag mag ik weer bij hem op visite, en als het goed is gaan we dan plan de campagne maken.

Wordt vervolgd dus.

Vanochtend hing er een enorme benzinelucht bij ons in de flat.
Ik ben naar mijn werk gegaan, maar rond 9 uur schijnt men hier brandweer en politie voor de deur gehad te hebben.
Dat heb ik dus allemaal gemist…

Het bleek te gaan om een lekkende brommer in de berging van 1 van de buren.
Ik weet alleen dat ze de berging hebben opengebroken en het probleem hebben opgelost.

Wat rest is nog altijd een benzinegeur, die moet wegtrekken.
En een bloemetje van de betreffende buren, voor de overlast.
Was niet nodig geweest, maar wel heel erg leuk 😉

We gaan weer op vakantie, Ivon, Marjon en ik.
Begin april gaan we weer een midweek Waddeneiland doen. De keus is dit keer gevallen op Vlieland.
De planning is om hier naartoe te gaan.

We moeten allemaal nog ff de vrije dagen regelen, maar als dat rond is kunnen we gaan reserveren.
Heerlijk, iets om naar toe te leven!

Natuurlijk vroeg ik me na het bericht van donderdag af of ik kon blijven sporten.
Vanavond tijdens de steples de proef op de som genomen en mijn bloeddrukmeter meegenomen.
De resultaten vond ik verrassend.
Thuis gemeten: 143/88. In de sportschool aan de bar een verbluffende ?/114!
Tijdens de les: na 1 blokje 150/81 (pols 101), na blokje 1+2 140/68 (113), na de eerste finale (3 blokken 2 keer) 123/68 (115).
Schiet mij maar lek, prima bloeddruk lijkt mij zo.
In rust na de les 113/69 (pols 76).
Dus ik maak me voorlopig geen zorgen.

Aanstaande woensdagmiddag belt de afdeling chirurgie voor een telefonische afspraak. Benieuwd wat zij te melden hebben.

Komende mei is het 10 jaar geleden dat mijn leven opnieuw begon. Klinkt dramatisch, maar in 1998 werd het in 1997 ontdekte aneurysma (=verwijding) in mijn aorta gerepareerd.
Daardoor loop ik nu al bijna 10 jaar met een plastic buis in mijn borstkas, maar ik heb het leven weer prima kunnen oppakken.

Afgelopen januari is er ter controle weer eens een scan gemaakt, en gisteren heb ik vernomen dat alles boven het middenrif er prima uitziet. Hart is okee, kleppen goed, het operatiegebied keurig, wel een ietwat verwijde aortaboog, maar dat is al jaren zo, en niet veranderd.

Maar…… er is vermoedelijk weer een aneurysma aanwezig, dit keer in mijn buik. En deze zou al 5 cm wijd zijn (normale diameter is ongeveer 2,5 cm).
Dus dat was slecht nieuws.

Dat het een keer ging gebeuren had ik wel gedacht: bij controle van het weefsel vlak na de operatie in 1998 is geconstateerd dat het bindweefsel van de aortawand gewoon niet goed is, en dus is de wand zwak.
Maar dat het nu alweer zover is dat er problemen zijn….

De cardioloog gaat zorgen voor een doorverwijzing naar een vaatchirurg (de aorta in de buik is niet het vakgebied van de cardioloog).
Dus maar even afwachten wat die te melden heeft.
Ik hoop dat ie de fotoos bekijkt en zegt “oooow, dat valt allemaal wel mee”.
Maar ik hou er toch ook maar voorzichtig rekening mee dat het foute boel is…..

Wordt vervolgd.