Kokkie's Blog

Zo, inmiddels alweer een dag terug uit Frankrijk.
Het was een geweldige korte vakantie. En onder het genot van een remix van de Tour-tune (bedankt Pieter ;)) schrijf ik mijn verslag.

Woensdag 21 mei 2008
Na een gewone werkdag thuis nog even de laatste spulletjes ingepakt en naar Pieter gereden. Ik zat net aan een bakkie thee toen ook Raymond (vriend van Pieter) arriveerde. Hij werd op de voet gevolgd door het busje met Rob, die Martin (onze cameraman) en Dennis had opgehaald.
Volgens schema vertrokken we om 8 uur vanuit Enschede. Op weg naar Les Deux Alpes, alwaar nog zo’n 400 Twenten zich zouden gaan verzamelen.

Donderdag 22 mei 2008
Na een rit van pakweg 1100 kilometer en weinig slaap kwamen we donderdagmorgen rond half 8 aan in Les Deux Alpes.
Eerst even de hotelkamersleutels opgehaald en de bagage in de kamers gezet. De 4 klimgeiten sliepen in 1 appartement, Martin en ik in een ander.
Daarna was het tijd voor het ontbijt, waarbij we gelijk ook een lunchpakketje konden voorbereiden.
Na het ontbijt zijn Pieter en Rob alvast een stukje wezen fietsen (niet te gek, zoals Hennie Kuiper had geadviseerd), en heeft de rest even een oogje dichtgedaan.

‘s Middags zouden we rond een uur of 12 (het was inmiddels schitterend weer geworden) de Alpe d’Huez gaan verkennen. Maar het werd iets later, omdat Martin in het dorp (waar je normaal gesproken in deze tijd een kanon kunt afschieten, maar dat nu vergeven was van de Twenten) op zoek was naar een behoorlijke internetverbinding. Immers, vrijdagmiddag moest de finishfilm die hij zou gaan maken geupload worden zodat iedereen de finisches per deelnemer kon bekijken.

Daarna dus per auto naar Bourg d’Oisans gereden, om van daaruit de klim naar Alpe d’Huez te gaan verkennen.
Niet alleen de omgeving was indrukwekkend (van mooiigheid), maar ook de beklimming zelf. Wat een bochten, en wat steil!!! In de auto werd het inmiddels steeds stiller….
Na het bekijken van de finishplaats en het uitkiezen van een goede plek voor de finish-camera werd de toch naar beneden weer aangevangen. En wederom werden af en toe oh’s, ah’s en kiekdan’s gemompeld.
Onderweg nog een late lunch gedaan. Ik had een salade met Noix St Jacques (kleine uitvoering van de Coquilles St. Jacques), lekker met een stokbroodje. Heerlijk in het zonnetje, het gaf me een enorm vakantiegevoel 😉
Teruggekomen zijn er nog wat uiltjes geknapt.
Daarna was het alweer tijd voor het diner. Rond een uur of half 10 ging het weer hotelwaarts, en niet lang daarna waren alle lampjes uit.

Vrijdag 23 mei 2008
De grote dag.
Om 8 uur zaten we al aan het ontbijt. De bussen zouden om kwart over 9 aan de reis naar Bourg d’Oisans beginnen, met alle renners erin. Maar Martin en ik wilden voor de meute aan omhoog, aangezien Martin natuurlijk zijn apparatuur nog moest opstellen.
Zo kwam het dat wij al om half 10 op de berg stonden. Alwaar het nog rustig was. Er was wel wat bedrijvigheid, want de tijdwaarneming werd opgezet, RTV Oost bereidde zich voor op de live uitzending, er werden spandoeken van de sponsoeren opgehangen.
Om half 11 had Martin z’n hele installatie voor elkaar, en was het wachten op de eerste berggeiten.
Die zouden pas na twaalven arriveren, dus dat was nog even wachten. Ik heb me niet verveeld: fotoos gemaakt, met mensen gebabbeld, en lekker in het zonnetje gestaan 😉

De eerste renner was binnen voordat RTV Oost het in de gaten had, gelukkig had Martin mij op de rotonde laten posten zodat ik kon seinen dat de eerste eraan kwam. Op Martin’s film staan dan ook alle finishes 😉
(zie hier, zoek je favoriet en klik op het camera-icoontje bij de betreffende renner)

Stuk voor stuk kwamen de helden binnen. Ik bewonder een ieder die boven kwam, snel of langzaam. Sterker nog, ik bewonder een ieder die eraan is begonnen!
Raymond was als eerste van ons clubje binnen, in een tijd van 1 uur en 28 minuten.
Pieter en Rob kwamen samen, hand in hand, over de finish, zij waren 1 uur en 33 minuten onderweg geweest.
Tot slot kwam ook Dennis boven, hij deed er 1 uur en 51 minuten over.
Mannen, ik ben trots op jullie!

Hoe meer mensen gefinished waren, hoe gezelliger het werd op de top van Alpe d’Huez, en even was het niet alleen een Nederlandse berg, maar een Twentse!
De belangstelling was groot toen Rob’s lange manen eraan moesten geloven. Maanden geleden had hij eens geroepen de beklimming wel in een uurtje te kunnen doen. En als hem dat niet zou lukken ging z’n haar eraf.
Een dag eerder, tijdens de verkenning, had hij zich al neergelegd bij het feit dat zijn kapsel eraan zou moeten geloven. Pieter was degene die dit klusje vakkundig ter hand nam en het kapsel kortwiekte. Volgens Dennis had Rob mazzel dat hij niet degene was die de tondeuse ter hand had genomen, want dan was Rob AL z’n haar kwijt geweest 😉

Nadat iedereen was gefinisht heeft Martin de boel opgeruimd, en zijn we richting dorp gegaan om de film te uploaden zodat deze geraadpleegd zou kunnen worden. Bij het internetcafe in Les Deux Alpes zijn we daar een uurtje of 2 mee bezig geweest, maar toen stond ‘ie ook keurig online. Voor het luttele bedrag van 8 Euro 😉

We troffen de rest van de groep op het dak van het hotel, alwaar water, bier en whiskey genuttigd werd, met worstjes en chips.

Na het gezamenlijke diner werd er nog een bescheiden feestje gevierd, waarbij fotoos en filmmateriaal van Tubantie en RTV Oost werden getoond.
Echt loskomen deed het feest niet, velen gingen op tijd hun bedje in na de inspanning van die dag.
Rob en Dennis waren al richting hotel, Pieter, Raymond, Martin en ik hebben nog 1 rondje in een cafe gedaan, maar toen was ook bij ons de koek wel op.

Zaterdag 24 mei
Na het ontbijt wilden Pieter en Raymond eigenlijk nog een stukje fietsen, maar aangezien het weer inmiddels was omgeslagen naar wolken en regen zagen ze daar vanaf. Dus hebben we ons hele boeltje ingepakt, en zijn om 10 uur aan de terugreis naar huis begonnen.
‘s Avonds om een uur of 10 waren we terug in Enschede. Pieter en ik zijn uitgestapt, Rob zou Raymond, Dennis en Martin nog naar huis brengen voordat hij zelf eindelijk weer thuis zou zijn.
Ik heb bij Pieter en Herma nog een bakje thee gedaan, en we hebben nog wat nagepraat. Toen heb ik ook mijn autootje weer ingepakt en ben naar huis gereden, alwaar ik om 11 uur mijn Boris weer in de armen kon sluiten.
Diezelfde avond nog diverse sites bezocht en alles opgezogen dat met de beklimming van de Alpe d’Huez te maken had, m’n eigen fotoos bekeken en nog wat nagekletst met Dennis via MSN.
Uitendelijk lag ik pas om half 2 in bed.

En nu is het dus alweer zondag, en zit het lange weekend (of de korte vakantie) erop.
Inmiddels heb ik de opgenomen uitzending van RTV Oost bekeken (Dennis en Rob werden geinterviewd, en Introweb mag niet klagen over exposure), en de fotoos op mijn website gezet (je vindt ze hier)

Ik bedank Pieter, Rob, Dennis, Raymond en Martin dat ik mee mocht op deze trip. Ik heb genoten, zowel van het weer als het gezelschap als de prestaties!).

… dan ben ik naar Frankrijk.
3 van mijn collega’s gaan vrijdag Alpe d’Huez opfietsen, de helden. Of gekken, ‘t is maar net hoe je ‘t bekijkt 😉
En ik ga mee, ter mentale ondersteuning, voor het maken van fotoos, en gewoon voor een lekkere (korte) vakantie.

Vanavond om 8 uur vertrekken we. Vrijdag gaan ze de berg op (met nog zo’n 400 mensen), en in de loop van zaterdag reizen we weer naar Nederland.

Ik ben zo goed als ingepakt. Zo nog even omkleden, en dan gaan we op reis.

Dus als ze me zoeken…. 😉

Hehe, eindelijk. Lang getwijfeld, maar nu toch eindelijk de knoop doorgehakt en de badkamerboer verteld dat ze m’n badkamer en toilet mogen komen verbouwen.
Voor een hoop geld, dat vind ik nog steeds, maar je moet er iets voor over hebben als je zelf nix kunt en gewoon alles in 1 hand wilt hebben.

Maar wat een lekker gevoel dat het besluit nu genomen is. We gaan het doen, klaar.
Het zal waarschijnlijk pas augustus worden (in verband met bouwvak en vakanties op ‘t werk). Maar dan heb ik eind augustus een prachtig mooie badkamer en toilet 😉

Vandaag wat bezig geweest op mijn balkonnetje. In 1 van de plantenbakken is een mini-eikeboompje gegroeid.
Vorig jaar had ik ook een mini-eikje, maar die heeft het, mede door toedoen van Boris, helaas niet overleefd.
Maar we krijgen dus een tweede kans 😉

Ik heb het eikje uit de grote bak gehaald en verpot naar een ander bakje. En nu maar eens kijken hoe ver we komen.